3 Ocak 2025

Bilemiyorum nasıl bir haldeyim,
Nefsimin تَوَفَّنٖى مُسْلِمًا dediği yerde,
Kalbimin اَنْتَ وَلِىّٖ فِى الدُّنْيَا وَالْاٰخِرَةِۚ diye seslendiği
ve وَاَلْحِقْنٖى بِالصَّالِحٖينَ dediği yerdeyim.*
Ruhum uçup gitmiş hayallere,
kendimi tutamıyorum.
Acizliğimle, fakirliğimle, hiçliğimle birlikte
öylece oturmuş, izliyorum.
“Öz vatanında parya” edasına bürünmüş,
özün sözün esası olduğunu unutmuş,
bir zavallı görüyorum.
Fakat yine de güçlüyüm, çok güçlüyüm.
Çünkü biliyorum ki ben, bende değilim, bana istinat etmiyorum.
Benim dayandığım kuvvet, her şeye yeter.
Yunusça devam edelim:

“Işkun aldı benden beni bana seni gerek seni
Ben yanarım düni güni bana seni gerek seni

Ne varlığa sevinürem ne yokluğa yirinürem
Işkun ile avınuram bana seni gerek seni

Işkun âşıklar öldürür ışk denizine taldurur
Tecellîyile toldurur bana seni gerek seni

Işkun şarâbından içem Mecnûn olup tağa düşem
Sensin dün ü gün endîşem bana seni gerek seni

Sûfilere sohbet gerek ahîlere ahret gerek
Mecnunlara Leylî gerek bana seni gerek seni

Eğer beni öldüreler külüm göğe savuralar
Toprağum anda çağıra bana seni gerek seni

Cennet cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene ver onları bana seni gerek seni

Yûnus’durur benüm adum gün geldükçe artar odum
İki cihanda maksûdum bana seni gerek seni”

“Beni bende demen, bende değilim
Bir ben vardır bende, benden içeru”

* ➡️ Yusuf suresi 101. ayete atıf.
Şiirin alındığı internet sitesi: www.siir.gen.tr
Not: 2. sıradaki kitap Hidayet Oğuzhan’ın Doğu Türkistan Esaret ve Zulmün Gerçek Yüzü kitabı.

Sevgilerimle…
Veli Emre Uludağ